PL
Obturacyjny bezdech senny (OBS) jest problemem medycznym o zasięgu społecznym. Nadmierna senność dzienna jest przyczynkiem do podejrzenia zespołu OBS, a łącznie z wynikiem polisomnografii (PSG) – stanowi podstawę do postawienia rozpoznania. Obiektywizacji nasilenia nadmiernej senności dziennej służy stosowana od kilkudziesięciu lat skala Epworth. Wielu autorów podkreśla jej istotną wartość predykcyjną, pozwalającą wyselekcjonować pacjentów podejrzanych o OBS, oraz jej dużą zgodność z wynikiem PSG. Wiele jest także głosów przeciwnych jej użyteczności. Postanowiono poddać weryfikacji te poglądy w oparciu o badania własne. Materiał stanowiło 120 pacjentów zgłaszających się do Pracowni Polisomnograficznej Katedry i Kliniki Otolaryngologii WUM z podejrzeniem obturacyjnego bezdechu sennego. Pacjenci rutynowo wypełniali kwestionariusz Epworth. Całonocna PSG była wykonywana na sprzęcie firmy Grassm (USA), z zapisem 14-kanałowym, obejmującym EEG, EMG oraz rejestrację ruchów klatki piersiowej i brzucha. Przepływ powietrza przez drogi oddechowe rejestrowano przy użyciu nosowo-ustnego czujnika termicznego. Ocena badania była dokonywana metodą automatyczno-manualną, przy czym stadia snu były kodowane manualnie przez technika, osobno dla każdej 30-sekundowej składki. Ciężkość OBS klasyfikowano na podstawie AHI. Utworzono grupę badawczą liczącą 96 chorych z rozpoznanym OBS oraz grupę kontrolną, którą stanowiło 24 pacjentów, u których wykluczono OBS, a ich zaburzenia snu oraz nadmierna senność dzienna wynikały z innych przyczyn. Średni wynik w skali senności dziennej Epworth nie różnił się istotnie w podgrupach według płci i ciężkości bezdechu, nie korelował także w sposób istotny statystycznie z żadnym z badanych rutynowo parametrów PSG. Wyciągnięto wniosek, według którego skala Epworth powinna być traktowana jako dodatkowy i wyłącznie pomocniczy element oceny pacjenta z podejrzeniem OBS.