PL
Łagodne napadowe zawroty głowy ze zmiany położenia (Benign Paroxysmal Positional Vertigo; BPPV) – to najczęstsze schorzenie obwodowej części układu równowagi. Wynika z nieprawidłowego ulokowania fragmentów uszkodzonej błony otolitowej plamki łagiewki, które przemieszczają się grawitacyjnie w świetle błoniastych przewodów półkolistych, bądź przesuwają – pod wpływem zmian położenia głowy – obciążony nimi osklepek. Zasady diagnostyki i leczenia BPPV najczęściej dotyczą patologii w obrębie kanału półkolistego tylnego. Należy jednak pamiętać, że obraz kliniczny i postępowanie w przypadku patologii otolitowej kanału bocznego i – najrzadziej – kanału półkolistego przedniego różnią się. Typowy obraz BPPV może być zniekształcony przy współistnieniu BPPV z innymi schorzeniami układu równowagi, co nie wyklucza terapii typowej dla BPPV. Podstawową metodą leczenia BPPV są uwalniające manewry repozycyjne, dobrane w zależności od lokalizacji zmian otolitowych, zmierzające do odprowadzenia fragmentów otolitowych na powrót do łagiewki. Jako uzupełnienie leczenia BPPV stosowane są metody rehabilitacyjne, wsparcie psychologiczne i – rzadko – leczenie chirurgiczne. Doraźna skuteczność leczenia BPPV jest wysoka, ale często obserwuje się nawroty dolegliwości. W części przypadków BPPV choroba ustępuje samoistnie, co utrudnia ocenę odległych wyników. W praktyce klinicznej kluczowe są: określenie kryteriów rozpoznania BPPV, zakresu wymaganej diagnostyki oraz prawidłowy dobór metod terapii. Praca stanowi przegląd aktualnej literatury i zaleceń w tym zakresie.