Znaczenie czytania mowy w niedosłuchu związanym z wiekiem (presbycusis): czy posiadamy trzecie ucho?

Wprowadzenie: Jak dotąd nie przeprowadzono badań dotyczących znaczenia czytania mowy u osób z upośledzeniem słuchu związanym z wiekiem. Celem niniejszego badania było sprawdzenie, czy zrozumiałość słów w niedosłuchu związanym z wiekiem (presbycusis) poprawiła się dzięki czytaniu mowy oraz porównanie umiejętności czytania mowy u osób z niedosłuchem o różnym stopniu nasilenia. Materiał i metody: Przeprowadzono analityczne i przekrojowe badanie wśród pacjentów w wieku powyżej 65 lat, którzy zostali podzieleni na dwie grupy: – badawczą z 29 osobami (n = 58 uszu), u których występowało obustronne czuciowo-nerwowe upośledzenie słuchu zgodne z niedosłuchem związanym z wiekiem (presbycusis) (74,1 ± 9,4 lat) – kontrolną z 10 osobami (n = 20 uszu) o maksymalnym niedosłuchu w stopniu lekkim (73,8 ± 8,5 lat). Wszyscy pacjenci zostali poddani ocenie zgodnej z protokołem, który obejmował pełne badanie lekarskie i audiologiczne, uwzględniające audiometrię słowną bez obserwowania i z obserwowaniem twarzy audiologa. Ustalono, że w każdej z grup występowała poprawa progu zrozumiałości mowy (Speech Reception Threshold; SRT). Przeprowadzono analizę opisową i statystyczną, przyjmując poziom istotności 0,05 (5%). Wyniki: Test Signal ujawnił statystycznie istotną różnicę w rozumieniu pomiędzy wynikami „z czytaniem mowy” i „bez czytania mowy” w grupie badanej (p <0,001 <0,05). Takie same wyniki statystyczne stwierdzono w grupie kontrolnej przy użyciu testu Wilcoxona. Test Manna-Whitneya wykazał, że wyniki były bardziej znaczące w grupie badanej (z = -5,835 i p <0,001). Dyskusja: Osoby z niedosłuchem związanym z wiekiem i upośledzeniem słuchu lepiej radziły sobie z rozumieniem słowa mówionego, gdy słuchanie tych słów połączone było z czytaniem mowy. Omawiane zjawisko zdaje się wskazywać na to, że obserwacja twarzy rozmówcy działa jak trzecie ucho.