Miedź, kadm i cynk w pyle drogowym miast oraz określenie toksyczności związków tych metali metodą biologiczną

• Authors: Marlena Piontek , Barbara Walczak , Wanda Czyżewska , Hanna Lechów

Title variants

EN

Copper, cadmium and zinc contamination in the road dust and their toxicity determined using biological method.

• Languages of publication: PL EN

Abstracts

PL

W aglomeracjach miejskich, ośrodkach przemysłowych oraz na obszarach działalności człowieka występują antropogeniczne źródła metali ciężkich w środowisku. Transport drogowy nie jest obojętny dla otoczenia i może wpływać na podwyższanie poziomu metali ciężkich w ekosystemach. W pyle drogowym występuje wiele toksycznych związków, w tym węglowodory aromatyczne oraz metale ciężkie m.in. miedź, kadm i cynk. Uszeregowanie powyższych metali od największej do najmniejszej zawartości w pyle drogowym to: Zn>Cu>Cd. Toksyczne działanie zanieczyszczeń bezpośrednio na organizm człowieka jest trudne do oszacowania. W takim przypadku nieocenionym jest stosowanie bioindykatorów czyli gatunków roślin i/lub zwierząt wykazujące wrażliwość i charakterystyczne reakcje na określony czynnik. Jedną z metod stosowanych w toksykologii są biotesty, w których za kryterium oceny toksycznego wpływu trucizn przyjmuje się LC 50 - stężenie letalne, powodujące śmierć 50 % organizmów testowych po ściśle określonym czasie ekspozycji w powietrzu (mg/m3) lub w wodzie (mg/dm3).

EN

Anthropogenic sources of heavy metals in the environment are present in urban areas, industrial centers and in areas of human activity. Road transport contributes to the increasing level of heavy metals in ecosystems. Many toxic substances including aromatic hydrocarbons and heavy metals (i.e. Cu, Cd, and Zn) occur in road dust. The ranking of these metals from largest to smallest content in road dust is: Zn>Cu>Cd. Toxic effects of pollutants directly into the human body is difficult to estimate. In this case, the use of bioindicators is an invaluable. The bioindicator means plant species and/or animals showing sensitivity and characteristic responses to a particular factor. One of the methods used in toxicology are bioassays in which criterion for assessing the toxicity of poisons is lethal toxin concentration required to kill half the members of a tested population (LC 50) after a specified period of exposure in air (mg/m3) or water (mg/dm3).

• Journal: Kosmos
• Year: 2012
• Volume: 61
• Issue: 3
• Pages: 409-415

Dates

published

2012

Contributors

author

Marlena Piontek

• Uniwersytet Zielonogórski, Instytut Inżynierii Środowiska, Prof. Z. Szafrana 15, 65-516 Zielona Góra

author

Barbara Walczak

• Uniwersytet Zielonogórski, Instytut Inżynierii Środowiska, Prof. Z. Szafrana 15, 65-516 Zielona Góra

author

Wanda Czyżewska

• Zielonogórskie Wodociągi i Kanalizacja, Sp. z o.o., Zjednoczenia 110A, 65-120 Zielona Góra, Polska

author

Hanna Lechów

• Uniwersytet Zielonogórski, Instytut Inżynierii Środowiska, Prof. Z. Szafrana 15, 65-516 Zielona Góra

References

• Adachi K., Tainosho Y., 2004. Characterization of heavy metal particles embedded in tire dust. Environ. Internat. 30, 1009-1017.
• Al-Khashman O. A., 2004. Heavy metal distribution in dust, street dust and soils from the work place in Karak Industttrial Estate, Jordan. Atmosph. Environ. 38, 6803-6812.
• Baran A., Jasiewicz Cz., Klimek A., 2008. Reakcja roślin na toksyczną zawartość cynku i kadmu w glebie. Proc. ECOpole 2, 417-422.
• Dziennik Ustaw, 2002. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 września 2002 r. w sprawie standardów jakości gleby oraz standardów jakości ziemi (Dz.U.Nr 165, poz. 1359).
• Fıkırdeşıci S., Altindağ A., Özdemir E., 2012. Investigation of acute toxicity of cadmium-arsenic mixtures to Daphnia magna with toxic units approach. Turk J. Zool. 36, 1-7.
• Guilhermino L., Diamantino T., Silva M. A., Soares A. M. V. M., 2000. Acute toxicity test with Daphnia magna: an alternative to mammals in the prescreening of chemical toxicity. Ecotoxicol. Environ. Safety 46, 357-362.
• Hääl M.-L., Sürje P., Rõuk H., 2008. Traffic as a source of pollution. Estonian J. Enginee. 14, 65-82.
• Janusz M., Nadziakiewicz J., 2002. Modelowanie rozprzestrzeniania emisji z pojazdów samochodowy w terenie zabudowanym. Archiwum Ochrony Środowiska 28, 5-20.
• Liebmann H., 1962. Handbuch der Frischwasser und Abwasserbiologie. G. Fischer Verlag, Jena.
• Manahan S. E., 2006. Toksykologia środowiskowa. PWN Warszawa.
• Miguel De E., Llamas J.F., Chacon E., Berg T., Larssen S., Royset O., Vadset M., 1997. Origin and patterns of distributionof trace elements in street dust: unleadedpetrol and urban lead. Atmosph. Environ. 31, 2733-2740.
• Onder S., Dursun S., Gezgin S., Demirbas A., 2007. Determination of heavy metal pollution on grass and soil of city centre green grass areas (Konya, Turkey). Polish J. Environ. Studies 16, 145-154.
• Ordonez A., Loredo J., Miguel De E., Charlesworth S., 2003. Distribution of heavy metals in Street Dust and SOIL of an industrial city in Northern Spain. Environ. Contamitat. Toxicol. 38, 3949-3958.
• Pandey N., Sharma C. P., 2002. Effect of heavy metals Co2+, Ni2+, and Cd2+, on growth and metabolism of cabbage. Plant Sci. 163, 753-758.
• Piontek M., 1996. Rozwój biologicznych metod oceny stopnia toksyczności trucizn w środowisku wodnym. Zeszyty Naukowe Politechniki Zielonogórskiej, 111, Inżynieria Środowiska 111, 31-47.
• Piontek M., 1997. Ocena stopnia toksyczności wybranych związków chemicznych na podstawie testów z Daphnia magna Straus. Zeszyty Naukowe Politechniki Zielonogórskiej, 111, Inżynieria Środowiska 5, 49-59.
• Piontek M., 2004. Grzyby pleśniowe i ocena zagrożenia mikotoksycznego w budownictwie mieszkaniowym. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra.
• Soundrapandian S., Venkataraman K., 1990. Effect of heavy metal salts on the life history of Dapnia similis Claus (Crustacea:Cladocera). Proc. Indian Acad. Sci. (Anim. Sci.) 99, 411-418.
• Suchowska-Kisielewicz M., Jędrczak A., 2008. The chemical composition of leachate from municipal solid and mechanical biological treatment wastes. [W:] Management of pollutant emission from landfills and sludge. Pawlowska M., Pawlowski L. (red.). Taylor & Francis Group, London, 105-113.
• Sutherland T. A., Tolosa C., 2000. Multi-element analysis of road- deposited sediment in urban drainage basin, Honolulu, Hawaii. Environ. Pollution. 110, 483-495.
• Traczewska T. M., 2011. Biologiczne metody oceny skażenia środowiska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław.
• Walczak B., 2010. Lead and zinc in the street dust of Zielona Góra, Poland. [W:] Environmental engineering III. Pawłowski L., Dudzińska M. R., Pawłowski A. (red.). Taylor & Francis Group, London, 105-113.
• Wang W. H., Wong M. H., Leharne S., Fisher B., 1998. Fractionation and Biotoxicity of Heavy Metals in urban dust collected from Hong Kong and London. Environ. Geochem. Health 20, 185-198.
• Wei B., Yang L., 2010. A review of heavy metal contaminations in urban soils, urban road dusts and agricultural soils from China. Microchem. J. 94, 99-107.
• Wiegleb G., 2002. Lecture notes on bioindication. http://www.erm.tu-cottbus.de/Board/~old/scripts/WIEGLEB/PDF/bioindicator-2.pdf.
• Zabłocki Z., Fudali E., Podlasińska J., Kiepas-Kokot A., 1998. Pozarolnicze obciążenia środowiska. Akademia Rolnicza, Szczecin.