EN
The performance of a new anion exchanger prepared from raw cassava straw (RCS), for the removal of nitrate from aqueous solutions was evaluated in this study. The cassava straw was modified by epichlorohydrin in the presence of pyridine. The influencing factors, adsorption kinetics, and thermodynamics model of nitrate adsorption onto the modified cassava straw (MCS) were studied. The results showed that the zeta potentials of RCS and MCS were -20.5 mV and +37.3 mV, nitrogen contents (N %) of RCS and MCS were 0.43 and 4.96%, respectively. The best nitrate removal results was reached at 0.2 g of adsorbent dosage and pH range of 6.0÷12.0. The modified cassava straw adsorbed nitrate(V) quickly, reaching equilibrium within 30 minutes. The kinetics of nitrate adsorption at different initial concentrations (25, 50 and 75 mg/dm3) all fit a second order reaction. The adsorption rates were controlled by both membrane diffusion and intra-particle diffusion. The adsorption data fit the Freundlich adsorption isotherm and the Langmuir adsorption isotherm. The maximum adsorption capacity was 2.14, 2.00 and 1.81 mmol/dm3 at 293, 303, and 313 K, respectively.
PL
Dokonano oceny wydajności nowego wymieniacza anionowego, wytworzonego ze słomy surowego manioku (RCS), w usuwaniu azotanów z roztworów wodnych. Słomę manioku zmodyfikowano za pomocą epichlorohydryny w obecności pirydyny. Zbadano kinetykę adsorpcji, czynniki wpływające oraz model termodynamiczny adsorpcji azotanów na zmodyfikowanej słomie manioku (MCS). Wyniki pokazały, że potencjały zeta RCS i MCS wynosiły -20,5 mV i +37.3 mV, zawartości azotu (% N) w RCS i MCS wynosiły odpowiednio 0,43 i 4,96%. Najlepsze wyniki usuwania azotanów uzyskano, wykorzystując 0,2 g adsorbentu, w zakresie pH 6,0÷12,0. Zmodyfikowana słoma manioku szybko adsorbowała azotany(V), osiągając stan równowagi po 30 minutach. Kinetyka adsorpcji azotu z roztworów o różnych stężeniach początkowych (25, 50 i 75 mg/dm3) wskazuje na reakcję II rzędu. Szybkość procesu adsorpcji kontrolowała zarówno dyfuzja membranowa, jak i dyfuzja cząsteczkowa. Dane doświadczalne opisano za pomocą modeli izotermy Freundlicha i izotermy Langmuira. Maksymalne pojemności sorpcyjne wynosiły 2,14, 2,00 i 1,81 mmol/dm3 w temperaturach odpowiednio 293, 303 i 313 K.